Niet alleen de grootsheid en de techniek van de bruinkoolwinningen zijn indrukwekkend maar het landschap is dat ook.
Iedere keer, wanneer ik naar de woestheid en ruigheid van de kleuren van de bruinkoolwinningen keek kwamen er intense gevoelens van bewondering in mij op.
Door mijn eigen "wow-gevoel" en daarbij de vraag "hoe-kan-iemand-zoiets-nu-verafschuwen" hoorde ik dan telkens weer Don Mclean's "Starry, starry night" ; het prachtige lied over Vincent van Gogh en het onbegrip wat hij heeft moeten ondergaan.....
Bij de Tagebau Jänschwalde kwam het tot een eigen weergave van twee fragmenten hieruit:
Swirling colors
in mysterious haze
reflecting and changing hue
Colors are telling and
showing us something to love
Colors are telling and
showing us something to love
For they can’t
love that
They would not listen
They would not listen
They did
not know how
Perhaps they never will.
Perhaps they never will.
Tagebau Jänschwalde
(Foto: Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Tagebau Jänschwalde
(Foto: Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Tagebau Jänschwalde
(Foto: Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten