Ing. Anne-Marie T.M. Oudejans
Het einde van Cottbus Nord
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Het informatiebord bij het uitzichtpunt Cottbus-Nord laat de F34 met de twee emmerketting-graafmachines “633” en “634” nog in volle glorie zien. Toen wij daar waren, was de F-34 al geheel verwijderd. De fier wapperende bedrijfsvlag van het sloopbedrijf aan de “634” was het voorteken van hetzelfde trieste lot, dat ook deze twee apparaten zouden ondergaan. Later zou op mijn foto’s blijken, dat van de “633” het gehele bovenstuk met de verbinding naar de F-34 al was weggesloopt.
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Vrij dichtbij elkaar stonden er nog drie andere “Grossgeräte” er eenzaam en verlaten bij . Voor mij op het eerste oog waren ze wel goed onderhouden. Het desolate van dit geheel maakte mij melancholiek. Aan hoeveel mensen en hoe lang hebben zij werk en dus brood gegeven? En hoeveel huishoudens hebben zij hiermee – zij het indirect - van stroom voorzien?
Maar wat zal uiteindelijk hun lot gaan worden? Zouden ze elders nog worden ingezet of staan ook zij afgedankt te wachten op de sloper. De sloper, die ze in stukken zal snijden, af zal voeren en de verkregen materialen weer zal verkopen?
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Net zoals vroeger aftandse (werk) paarden afgedankt op de vilder stonden te wachten. De vilder, die ze kwam ophalen, afmaken, villen, uiteen halen en verder verwerken om het verkregen materiaal weer te verkopen.
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Die F-34 was dus al weg en één van de kettingemmer-gravers
was al gedeeltelijk ook al gesloopt Maar konden de apparaten niet als Technisches
Denkmal – vergelijkbaar met Ferropolis en het Besucherbergwerk F-60 Lichterfeld
– behouden blijven? Was er nou echt nergens aan de rand van de toekomstige
Cottbuser See een plekje hiervoor te vinden?
De "740 BRs 1200 25 53"
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
En zou Vattenfall nou echt niet bereid zijn geweest om ervoor te zorgen dat de apparaten daar op hun plek kwamen? Ik snap ook wel, dat je-niet-alles-voor-de-eeuwigheid-kunt-bewaren Maar in dit geval: zoveel van die apparaten zijn er nou ook weer niet. In de hele wereld was die F-34 samen met één in de Oekraine de enigen in hun soort, die er nog waren.
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Weer thuis vond ik met wat “ge-google” nog het volgende:
De in maart opgeblazen F-34 had apparaatnummer 27 en werd in 1962 eerst in Tagbau Seese-West in bedrijf genomen waarna hij in 1983 in Cottbus-Nord kwam. Voorzien van twee emmerketting-graafmachines, de nrs 633 en 634 van het type Es 1120 werd met deze brug per jaar 20 miljoen m3 deklaaggesteente over een afstand van 300 meter naar de verkippingszijde gevoerd. In een meer dan 50 jarige werkzame periode verzette dit systeem ongeveer 1 miljard m3 van dit materiaal.
De in maart opgeblazen F-34 had apparaatnummer 27 en werd in 1962 eerst in Tagbau Seese-West in bedrijf genomen waarna hij in 1983 in Cottbus-Nord kwam. Voorzien van twee emmerketting-graafmachines, de nrs 633 en 634 van het type Es 1120 werd met deze brug per jaar 20 miljoen m3 deklaaggesteente over een afstand van 300 meter naar de verkippingszijde gevoerd. In een meer dan 50 jarige werkzame periode verzette dit systeem ongeveer 1 miljard m3 van dit materiaal.
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Overigens is er enige tijd in Cottbus-Nord parallel naast de
“nr 27” een tweede F-34; de “nr 22” in bedrijf
geweest. De “nr 22” uit 1963 stond eerst
in Tagebau Spreetal, was vanaf 1985-
1991 in Cottbbus-Nord in bedrijf en is in 1995 gesloopt
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Cottbus-Nord in mei 2016
(Foto Anne-Marie Oudejans mei 2016)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten